2024-08-12
Nie wiem kiedy to zleciało. Igrzyska igrzyska i po igrzyskach. Skończyliśmy z 10 medalami w tym z jednym złotem. Wydaję mi się, że ani to dużo, ani to mało. W ostatnich latach raczej tyle co zawsze. Ja oczywiście największą radochę miałem ze srebra siatkarzy i w ogóle siatkarskiego turnieju. Piękny był i już.
Nie wiem dlaczego tak jest, ale nie wszyscy potrafią się jakoś przesadnie cieszyć z tego srebrnego medalu, ja sam mam takie momenty, że nie do końca potrafię zdefiniować swoje emocje, ale na pewno do euforycznego stanu, który mi towarzyszył po zdobyciu przez siatkarzy srebra na MŚ w Japonii w 2006 roku dużo jednak brakuje. I to z jednej prostej przyczyny. Wtedy na jakikolwiek medal siatkarzy czekaliśmy dwie dekady, a teraz przez taki sam okres czasu wygraliśmy wszystko. Dwa razy mistrzostwo świata, dwa razy mistrzostwo Europy, Ligę Światową, Ligę Narodów, awansowaliśmy na pierwsze miejsce w rankingu FIVB. Siatkarze rozpieścili nas do tego stopnia, że srebrny medal wywalczony przez nich na mistrzostwach świata rozgrywanych w naszym kraju przed dwoma laty przez wielu uznany został za porażkę... Tutaj o porażce mowy nie ma. O złoto przyjdzie nam powalczyć za cztery lata w Los Angeles.
Uciekam na urlop. Życzę wszystkim udanego końca wakacji, Następna Krótka Piłka we wrześniu...
Marek Magiera
Comments